ខ្មែរកម្ពុជាក្រោម បានរត់ភៀសខ្លួនពីភូមិកំណើត របស់ខ្លួនមកបង្កើតជាភូមិមួយ រស់នៅប្រមូលផ្ដុំគ្នា នៅភូមិបែកក្រង់ ឬហៅថាភូមិប្រឡាយទទឹង។ ភូមិបែកក្រង់ ជាភូមិមួយមានតែប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរកម្ពុជា ក្រោម រស់នៅ ដែលគេបង្កើតជាភូមិរស់នៅជួបជុំគ្នា នៅជាប់នឹងដៃសមុទ្រ មើលពីចម្ងាយឃើញតែទឹក ដែលគេសង់ផ្ទះ នៅលើទឹកជាប់អមសងខាងផ្លូវ។ ថ្វីត្បិត តែភូមិបែកក្រង់មានទឹកនៅជាប់ជុំវិញផ្ទះ មើលទៅប្រជាពលរដ្ឋហាក់បី ដូចជាងាយស្រួលក្នុងការ ប្រើប្រាស់ទឹក ប្រចាំថ្ងៃ ប៉ុន្តែការស្មាននេះខុសស្រឡះទៅវិញ ពីព្រោះថា ទឹកនៅតាមប្រឡាយជាប់ភូមិនោះជាទឹកប្រៃ គឺទឹកសមុទ្រ ប្រជាពលរដ្ឋមិនអាចប្រើប្រាស់បាន ដែលជាកត្តាធ្វើឲ្យអ្នកភូមិទាំងនោះខ្វះទឹកសាបប្រើប្រាស់។
ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងភូមិបែកក្រង់ បានរអ៊ូថា ពួកគាត់គ្មានទឹកស្អាតប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃនោះទេ។ ការរស់នៅអាស្រ័យលើការទិញទឹកពីភូមិដទៃនៅជាប់ផ្លូវជាតិ មានចម្ងាយប្រមាណ ១០គីឡូម៉ែត្រ យកមកប្រើប្រាស់។
ប្រជាពលរដ្ឋឈ្មោះ សឺង ធី បានរៀបរាប់ថា ពួកគាត់បានទៅរស់នៅភូមិបែកក្រង់មានអ្នកខ្លះជាង ២០ឆ្នាំ និងអ្នកខ្លះទៀតជាង ៣០ឆ្នាំមកហើយ គឺមិនទាន់មានទឹកសាប ឬទឹកស្អាតប្រើប្រាស់ទេ ពីព្រោះថា តំបន់នោះកន្លងមក អ្នកភូមិបានជីកអណ្ដូងដែរ តែមិនមានទឹកសាប។
ការប្រើប្រាស់ទឹករបស់អ្នកភូមិបែកក្រង់ ដែលជាប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរកម្ពុជាក្រោមបានភៀសខ្លួនពីស្រុកកំណើត របស់ខ្លួននៅទឹកដីខ្មែរកម្ពុជាក្រោម ប្រទេសវៀតណាមបច្ចុប្បន្ន នៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៨៥ ឆ្នាំ១៩៨៨ បានមកបង្កើតជាភូមិរស់នៅក្នុងភូមិប្រឡាយទទឹង ឬភូមិបែកក្រង់ ស្ថិតនៅឃុំព្រៃនប់ ស្រុកព្រៃនប់ ខែត្រព្រះសីហនុ។
ប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះបានលើកឡើងថា ថ្វីត្បិតតែពួកគាត់បច្ចុប្បន្នមានសេរីភាពពេញលេញដូចប្រជាពលរដ្ឋ ខ្មែរទូទៅដែរនោះ ប៉ុន្តែការរស់នៅមានការលំបាកជាងប្រជាពលរដ្ឋដែលរស់នៅជាប់ផ្លូវ ជាតិ ដែលគេមានទឹកស្អាតប្រើប្រាស់ និងងាយស្រួលប្រកបមុខរបរ។ ដោយឡែកសម្រាប់ពួកគាត់រស់នៅតំបន់ដាច់ស្រយាល អ្នកខ្លះពឹងលើមុខរបរនេសាទតាមសមុទ្រ ធ្វើស្រែចម្ការ និងធ្វើកម្មករជាដើម។
ការចំណាយលើថ្លៃទិញទឹកប្រើជាបន្ទុកមួយទៀតរបស់អ្នកភូមិបែក ក្រង់ ក្រៅពីចំណាយលើថ្លៃទិញអង្ករ ទិញម្ហូបប្រចាំថ្ងៃ និងចំណាយលើកូនទៅរៀន នៅខណៈដែលពួកគាត់រកចំណូលប្រចាំថ្ងៃមិនសូវបាន។ ក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋជាង ២០០គ្រួសារ មានអ្នកខ្លះប្រើទឹកសម្រាប់ដាំបាយ និងពិសាទេ ពួកគាត់មិនហ៊ានមុជទឹកសាបនោះទេ ពួកគាត់មុជទឹកប្រៃ ឬទឹកសមុទ្រជារហូតមក ដើម្បីកាត់បន្ថយការចំណាយ។
ដោយឡែក ទោះបីជាប្រជាពលរដ្ឋខ្លះមានលទ្ធភាពទិញទឹកយកមកប្រើប្រាស់ក្ដី ប៉ុន្តែថ្ងៃខ្លះ អ្នកដឹកទឹកលក់រវល់ការងារផ្សេង ពួកគាត់ត្រូវរង់ចាំអ្នកដឹកទឹកលក់តាំងពីពេលព្រឹក រហូតដល់ថ្ងៃរសៀលក៏មាន។
អ្នកដឹកទឹកលក់តាមរ៉ឺម៉ក ឈ្មោះ ឡង់ ដាវ បានឲ្យដឹងថា ក្នុងមួយថ្ងៃគាត់ដឹកទឹកលក់ចំនួនបីជើង ក្នុងមួយជើងរ៉ឺម៉ករបស់គាត់អាចផ្ទុកទឹកបានចំនួន ១៥០០លីត្រ។ លោកបញ្ជាក់ថា ក្នុងធុងទឹកមួយចំណុះជាង ២០០លីត្រ គាត់លក់តម្លៃ ៦០០០រៀល។ យ៉ាងនេះក្ដី លោកបញ្ជាក់ថា នៅថ្ងៃខ្លះគាត់ដឹកទឹកលក់មិនទាន់តម្រូវការរបស់អ្នកប្រើប្រាស់ ឡើយ។
ប្រជាពលរដ្ឋមួយរូបទៀតឈ្មោះ ចៅ ដែន បាននិយាយថា ក្នុងមួយថ្ងៃពួកគាត់ទិញទឹកគេប្រើអស់ចន្លោះពី ៥ពាន់រៀល ទៅ១ម៉ឺនរៀល។ លោក ចៅ ដែន បានបញ្ជាក់ទៀតថា នៅប្រទេសវៀតណាមមានការលំបាកផ្នែកផ្លូវចិត្ត ទើបពួកគាត់ភៀសខ្លួនមកទីនេះ ពីព្រោះពួកគាត់ប្រឈមនឹងការគាបសង្កត់ពីអាជ្ញាធរវៀតណាម។
ទោះបីជាប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរកម្ពុជាក្រោមមករស់នៅក្នុងភូមិបែក ក្រង់ មានរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយក៏ដោយ ប៉ុន្តែមើលទៅជីវភាពរបស់ពួកគាត់ហាក់បីដូចជាពុំមានការផ្លាស់ ប្ដូរអ្វីទេ។ ក្នុងចំណោមពួកគាត់ទាំងនោះ មានអ្នកខ្លះជីវភាពខ្វះមុខខ្វះក្រោយ អ្នកខ្លះទៀតបង្ខំចិត្តធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើកម្មករនៅប្រទេសថៃ ជាដើម។
មេឃុំព្រៃនប់ លោក ប៉ែន សំបូរ បានទទួលស្គាល់ថា អ្នកភូមិបែកក្រង់កំពុងប្រឈមនឹងបញ្ហាខ្វះទឹកស្អាតប្រើប្រាស់មែន។ លោកមេឃុំបញ្ជាក់ថា កន្លងមក លោកធ្លាប់ស្នើសុំទៅអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ដើម្បីមកធ្វើអណ្ដូងនៅក្នុងភូមិនេះដែរ ប៉ុន្តែក្រោយពីការសិក្សាទីតាំងភូមិសាស្ត្រ តំបន់នេះគ្មានទឹកសាបទេ ទោះបីជាគេជីកអណ្ដូងទឹកមានជម្រៅជាង ៧០ម៉ែត្រក៏ដោយ។
ឃុំព្រៃនប់មានចំនួន ៥ភូមិ មានប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅសរុបជាង ៧ពាន់នាក់។ ក្នុងចំណោមភូមិទាំង៥នេះ មានតែភូមិដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរកម្ពុជាក្រោមរស់នៅនេះទេ ដែលមិនទាន់មានទឹកសាប ឬទឹកស្អាតប្រើប្រាស់នៅឡើយនោះ។
ទាក់ទងទៅនិងបញ្ហានេះ លោកមេឃុំ ប៉ែន សំបូរ បានអះអាងថា រដ្ឋាភិបាលក៏បានផ្ដល់មូលនិធិសម្រាប់អភិវឌ្ឍឃុំដែរ ប៉ុន្តែថវិកាក្នុងមួយឆ្នាំជាង ១ម៉ឺនដុល្លារនោះ លោកយកទៅអភិវឌ្ឍតំបន់ត្រូវការបន្ទាន់មុន ដូចជាធ្វើផ្លូវថ្នល់ និងបញ្ហាផ្សេងៗ ទៀត។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្ដី លោកមេឃុំបានសន្យាថា លោកនឹងលើកគម្រោងតបណ្ដាញទឹកស្អាតភ្ជាប់ពីឃុំព្រៃនប់នៅជាប់ ផ្លូវជាតិ ទៅភូមិបែកក្រង់នៅពេលខាងមុខ៕ ប្រភពព័ត៌មាន៖ វិទ្យុអាស៊ីសេរី
